به گزارش خبرنگار مهر، رضا پورحسین رئیس دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران در دانشگاه بین المللی اهل بیت به ایراد سخنرانی پرداخت و اظهار داشت: مربی، متربی، رشد، نیاز و سازگاری چهار واژه‌ای اند که با واژه مربی همراه هستند. متربی کسی است که مربی آن را تربیت و رشد می‌دهد. مقصود از رشد آن است که مربی زمینه‌های رفع نیاز فرد و جامعه را فراهم کند. همیشه مربی به صورت مستقیم رفع کننده نیاز متربی نیست بلکه گاهی آمادگی‌ها و زمینه‌های ایجاد رشد را با رفع نیاز فراهم می‌آورد.
وی با بیان اینکه انسان‌ها رشد می‌کنند تا بتوانند به سمت سازگاری میل پیدا کنند عنوان کرد: مراد از سازگاری، سازگاری با خویش، موقعیت‌های جدید و… است. هر انسانی نمی‌تواند با موقعیت‌های جدید خودش سازگاری داشته باشد. بنابراین کسانی که در ارتباط‌های غیر فردی موفق هستند در ارتباط‌های درون فردی نیز موفق می‌شوند.
پورحسین با اشاره به اینکه این سازگاری مقدمه رسیدن انسان به تعالی، کمال، پیشرفت و حیات طیبه است، گفت: انسان‌ها خودشان تصمیم می‌گیرند که به چه سمتی حرکت کنند که از این اقدام به عنوان افق و چشم‌انداز یاد می‌شود و مربی انسان را هدایت می‌کند تا فرد بهترین چشم‌انداز را برای خود ترسیم کند و در اینجا باید گفت بهترین مربی و مراقب مادر است و زمانی یک مادر می‌تواند به بهترین شکل در عرصه مربی ایفای نقش کند که نخست نیازها را به خوبی بشناسد و دیگر اینکه به موقع و به اندازه رفع نیاز کند. دقیقاً مادر نقش یک باغبان را می‌تواند داشته باشد. بنابراین یک مربی خوب می‌تواند زمینه را ایجاد، نیاز را رفع و با توجه به شناختی که از نیاز دارد به اندازه آن را رفع کند.
رئیس دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران با بیان اینکه کار مربی باغبانی انسان است اظهار داشت: نجاری صنعتگر است اما باغبانی شکوفا کننده است. دو نقش است یک نجار و صنعتگر می‌تواند جسم را به شکل دیگری آنطور که می‌خواهد منتقل کند اما یک رشد دهنده خیلی نمی‌تواند فرد را که به جایی که می‌خواهد بفرستد چون سازنده نیست زمینه دهنده و شکوفا کننده است.
وی با اشاره به اینکه انسان هنگام تولد لوح سفید نیست و دارای فطرت است، گفت: انسان به واسطه همین فطرت الهیه میل و گرایش به پرستش دارد. یا اینکه انسان زیبایی را دوست دارد و این زیبایی دوستی را آموزش نمی‌بیند چرا که این گرایش به صورت فطری در وجود او نهادینه شده است. ما اگر بخواهیم یک مربی خوب فردی و اجتماعی باشیم باید یکی از این دوتا نگاه را انتخاب کنیم در سیستم آموزش و پرورش ممکن است نگاه طبیعت نگر را نپسندند و نگاه فطری پسند را بپسندند در حالی که در عمل نگاه طبیعت نگر دارد.
پورحسین به جنبه‌های شکوفایی انسان اشاره و تصریح کرد: این شکوفایی صرفاً کار باغبان نیست خود فرد هم دست‌اندرکار شکوفایی و رشد خود نیز هست منتهی زمینه‌های فردی و اجتماعی را برای آن فراهم می‌کند بس در این مهم هم انسان و هم مربی دخالت دارد از این رو در تعلیم و تربیت درست بین مربی و متربی یک ارتباط مستمر وجود دارد. آدمی هرگز نمی‌تواند به مرحله‌ای برسد که حس کند شکوفایی او کامل شده یا مربی کارش تمام شده است. مربی در وجود انسان شکوفایی ذهنی و شناختی، شکوفایی هیجانی و عاطفی، شکوفایی اخلاقی و اجتماعی و شکوفایی انگیزشی ایجاد می‌کند.
رئیس دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران ادامه داد: اگر بخواهیم شکوفایی ذهنی و شناختی ایجاد کنیم باید از زمینه‌ها و خود هوش استفاده کنیم، به لحاظ هیجانی ما نیاز به هوش هیجانی داریم همچنین در زمینه هوش اخلاقی و اجتماعی ما نیاز به هوش اجتماعی داریم تا بتوانیم رشد ایجاد کنیم و به لحاظ انگیزشی هم همین گونه است.
وی با بیان اینکه مربی اگر نتواند انگیزه و هیجان را در افراد ایجاد کند پس نمی‌تواند مربی خوبی باشد عنوان کرد: اگر بخواهیم بگوییم چه کسی رشد متعادل را در جامعه ایجاد می‌کند خانم‌ها هستند چرا که زنان بهتر می‌توانند رشد همه جانبه ایجاد کنند. مربی زن در یک خانواده رکن است که خانواده صرفاً یک خانواده چهار یا پنج‌نفره نیست این خانواده می‌تواند گسترش پیدا کند مانند ایران که خانواده ایران میگوییم.
نظر شما